De laatste loodjes

Zo, het is alweer een hele tijd geleden dat ik een blog heb geschreven, dus er wacht julie een heel verhaal haha!
De twee weken voordat Michel zou komen is er niet veel spectaculairs gebeurd, ik heb lekker gewerkt bij Lobi Pikien, en in het weekend wezen zwemmen, en het was vooral aftellen naar de 22e van maart, de datum dat Michel landde.
Ik heb vrijdag de 21e de sleutels van de villa opgehaald, de borg betaald en lekker boodschappen wezen doen, en zaterdag was het eindelijk zo ver, ik was de hele dag al aan het stuiteren en ik was ook wel een beetje zenuwachtig, toch wel spannend om elkaar na zoveel weken weer in de armen te sluiten. Om 16.00 uur werd ik opgehaald door Chico, onze vaste taxichauffeur hier in Paramaribo, en reden naar Zanderij waar Michel een uur laten zou landen, we kwamen om 17.00 uur aan, en eventjes wachten en het moment dat ik hem weer zag was overweldigend, en het was zo fijn om weer bij elkaar te zijn, echt een prachtig moment, overal om ons heen riepen de mensen: aaaaaahhhh, dit vertelde Michel later, ik had het zelf niet eens door gehad haha.
We hebben echt een heerlijke week gehad in de villa, een prachtig huis met ‘Warm water’(we moesten eerst 10 liter water koken voor in bad, want anders was het water gewoon lauw), eindelijk weer airconditioning (wel ontzettend last van onze kelen gehad), en een zwembad voor de deur (waar ik de eerste dag al een kakkerlak in ontdekte, wat een ellende). Aangezien Michel hier voor een week was, wilden we wel alles uit dit avontuur halen, dus we zijn lekker op pad gegaan, zo zijn we langs de Synagoge en de Moskee geweest, die staan heel gebroederlijk naast elkaar! En daarna zijn we door gelopen naar de waterkant waar ik hem de Bosje Brug heb laten zien, we zijn langs de presidentele woning gelopen, en uiteindelijk in 10 minuten tijd door Fort Zeelandia heen gerend, want ze gingen eigenlijk sluiten, daarna hebben we onze toch vervolgd door de Palmentuin, die tegenover het Kabinet van de President ligt, en Michel meende de President in de auto te zien stappen! Toen we door de Palmentuin heen zijn gelopen kwamen we uit bij de Zus&Zo, waar we het geld voor de Dolfijnentour later die week hebben betaald en hebben daar een heerlijk ijskoud biertje gedronken, niks lekkerder dan dat bij 2,5 uur door Paramaribo lopen met 35 graden!
We zijn ook op dolfijnentour geweest, we werden met de taxi naar Leonsberg gebracht, dat ligt aan het water en daar worden dolfijnen en kaimannentours gehouden! We gingen op een overdekte boot de Suriname rivier op, na een uur varen hebben we 2 dolfijnen gezien, en de bootsman zei dat dolfijnen hele enthousiaste dieren zijn en dat we in onze handen moesten klappen, later hoorde ik dat dit een grapje was, iedereen als een gek in zijn handen klappen hahaha.
Daarna maakten we een stop bij een plantage, daar zouden we lekker lokale snacks krijgen en wat te drinken en er was gelegenheid om even rond te kijken op de plantage. Ik wilde graag een foto maken van onze boot, en toen dit klaar was wilde ik de camera weer terug in mijn tas doen, alleen deed ik dit met iets te veel power, en wat ik dus niet doorhad was dat mijn elleboog uitschoot en heel hard tegen de kaak van een oudere man was aangekomen.. oeps.. duizenden excuses gemaakt, hij vond het niet heel erg (hoop ik..).
We hebben nog veel meer gedaan, maar ik ben snel weer in Nederland en vertel het dan aan degenen die er interesse in hebben. Zaterdag 1 maart heb ik Michel naar Zanderij gebracht, helaas waren wij niet heel slim, bleek dus dat hij ontzettend lange vertraging had, heel vervelend, maar niks aan te doen.
De week na het vertrek van Michel was tevens mijn laatste werkweek bij Lobi Pikien, ik had Michel gevraagd om schriften, schrijfpotloden en kleurpotloden mee te nemen, en hebben deze gegeven aan het kindertehuis, daar waren ze heel blij mee!  Donderdag was mijn laatste dag, en toen heb ik nog getrakteerd, en toen was het tijd om te gaan, en dat was wel even moeilijk, ik kreeg van alle kinderen een ontzettend dikke knuffel, maar nog geen tranen laten vallen, wellicht als ik zaterdag in het vliegtuig zit en aan mijn reis terug denk.
Deze week was ik de hele week vrij, wat een ellende, want al mijn huisgenootjes werken nog dus dan moet je jezelf zien te vermaken, maar gelukkig was het elke dag wel even heerlijk weer dus dan hup lekker naar het zwembad, en vandaag zijn we naar de centrale markt geweest, prachtig om te zien, iedereen probeert je dingen aan te smeren, je wordt nog steeds elk moment van de dag nagefloten, ik snap het niet, want ik moet zeggen dat ik al aardig op een ras echte Surinaamse begin te lijken haha!
De laatste loodjes, zaterdag vlieg ik terug naar jullie, aan de ene kant kijk ik uit om jullie allemaal weer terug te zien en weer lekker mijn eigen ding te doen daar, maar aan de andere kant ga ik dit ook wel heel erg missen, lekker het zelfstandige leven, heerlijk weer, gezellige mensen. Een mooi hoofdstuk dat nu wordt afgesloten, ik heb prachtige mensen leren kennen, de lekkerste dingen gegeten en de mooiste dingen gezien, ik ben echt wel een beetje van dit land gaan houden. Dit is een ervaring om nooit te vergeten, en ik weet zeker dat ik hier nog een keer terug kom.

Veel liefs, en tot heel snel!
Dikke brassa’s.